Prof.Dr.Yahya Kemal Avşar

Sayın Vekilin ofisine ikinci ziyaretim. Ofis yine bayram yeri gibi. Ziyaretçi sirkülasyonu durmuyor. Gelenler Türkiye’nin hemen her köşesinden. İzmir, Akyurt, İstanbul kulağıma takılanlardan. Ziyaretçiler değişik yaşlardan ve mesleklerden. Kimi doktor, kimi öğretmen, kimi memur, kimi çiçeği burnunda siyasetçi. Kimi sadece kısa bir nezaket ziyaretinde kimi bir ihtiyacının giderilmesinde. Bir yandan Sayın Vekil ile sohbet ediliyor bir yandan ziyaretçiler kendi aralarında sohbet ediyorlar. İlk kez karşılaşanlar bir diğerini tanımaya çalışıyor. Sayın Vekilin ofisinde karşılaşan tanışlar ise hal hatır soruyorlar. Çaylar, yemekler. Ofis yine bayram yeri gibi.  

Maslow’un ihtiyaçlar listesi aklıma geliyor. Görünen o ki ziyarete gelenlerin bir nevi sosyal ve aidiyet ihtiyaçları giderilmekte. Ofis bir tür rehabilitasyon merkezine dönüşmüş. Üzgün ayrılan yok. Büyük bir koza gibi. Umutlar tırtıldan kelebeğe dönüşüyor. 

Bütün bu gözlemlerden geriye kalan tek sonuç :Sayın Vekilin toplumsal bir ihtiyaç haline gelmiş olmasıdır. Bir Vekilin bu şekilde toplumsal ihtiyaçlara duyarlı olması günümüzün ötesinde geleceğe de örnek teşkil etmekte. Sayın Vekilin dokunduğu hayatların yansımalarının ileriki nesillere de aktarılacağı kuşkusuz. Sayın Vekilin kendisi bir toplumsal  ihtiyaç, tutumu ve yaşantısı ise sosyal ve siyasal bir örnek haline gelmiştir. Bu örneğin en değerli yönü, asimetrik ilişkilerin yaşandığı toplumsal düzen içinde, gücü elinde tutanların bunu toplum yararına kullanmasıdır. 

 

Mustafa Kemal Üniversitesi Öğretim Üyesi 

Prof. Dr. Yahya Kemal AVŞAR