Necmettin Aslan

Gözlerimizi açıp etrafa bir bakış atalım… Dünya yalnızca mavi bir gezegen mi, yoksa içinde milyonlarca hikâye, sır ve duyguyu barındıran devasa bir canlı mı? Belki de ikisi birden.

 

Her sabah güneş doğar, gökyüzü turuncu ve pembe tonlarla boyanır, kuşlar cıvıldar. Ancak durup biraz daha derin bakarsak, bu gezegenin sessiz çığlıklarını, rüzgârın uğultusunu, fırtınaların öfkesini ve denizlerin derin sırlarını fark edebiliriz. Dünya, bir an narin bir çiçek kadar masum; diğer bir an depremlerin sarsıcı gücü kadar kudretli ve korkutucu. İşte bu, onun büyüleyici ve karmaşık doğasıdır.

 

Şehirlerin karmaşasında kaybolmuşken, bir çocuğun masum gülüşü bize umudu hatırlatır. Köylerde yaşlı bir kadının anlattığı eski bir hatıra, geçmişin yankılarını günümüze taşır. Her bireyin gözünde farklı bir dünya vardır; bizim gördüğümüz dünya, yalnızca kendi bakış açımızın yansımasıdır. Oysa bir başkasının dünyası bambaşka renklerle, bambaşka hislerle doludur. Belki de dünya, herkesin kalbinde farklı bir öykü anlatır.

 

Doğa, kendi başına bir sanat eseridir. Güneşin ışığı yaprakların arasından süzüldüğünde adeta bir tablo ortaya çıkar. Deniz dalgaları kıyıya vururken ritmini insan kalbine işler. Rüzgâr ağaçların dallarını hışırdatırken bir melodi yaratır; kar taneleri toprağa düşerken sessiz bir şiir okur gibi… Biz çoğu zaman bu mucizeleri fark etmeden, yaşamın telaşında kayboluruz.

 

Dünya, sadece taşlar, ağaçlar veya denizlerden ibaret değildir. O, umutların, hayallerin, korkuların ve yaşanmışlıkların birleşimidir. Her gün yeniden yaratılır; her gün sürprizlerle karşımıza çıkar. Ve belki de en çarpıcı gerçek şudur: Dünya ile bizim birbirimize olan bakışımız, onun kaderini ve bizim hayatımızı şekillendirir. O, bize şekil verir; biz ise ona anlam.

 

Belki de dünya, her gün bize soruyor: “Acaba sen beni gördün mü?” Biz durup bakmayı ve dinlemeyi öğrendiğimizde, fark edeceğiz ki dünya düşündüğümüzden çok daha karmaşık, çok daha güzel ve çok daha cesur. Hem masum bir çiçek hem kudretli bir fırtına; hem nazik hem vahşi… Ve en önemlisi, her gün yeniden keşfetmeye değer.